YAŞAM
Var Bir Hayalimiz : NORMALLEŞMEK GİBİ
Her yeni yıl gibi fazlaca anlam yükleyip, içimizden güzel dilekler dileyip merhaba demiştik 2020’ye! Nereden bilebilirdik ki yıllar sonra nesilden nesile anlatılacağını, dillere destan olacağını…
Şimdi çok da değil bir kaç sene öncesine gidince meğer iş çıkışı, üç beş arkadaş bir yerlerde toplanıp kahve içmek ne büyük mutlulukmuş. Hele sonrasında varsa bir tiyatro biletiniz, bir sinema biletiniz keyifli bir geceye hoş geldiniz demekti bir çoğumuz için… ‘’Oyunumuzun başlamasına beş dakika kalmıştır’’ anonsu sabırsızca beklediğimiz oyun öncesi kulaklarımızı rahatsız etti belki belli zamanlarda. Şu anda bu anonsa bile nasıl büyük özlem duyar olduk.
Yine o günlere dönmek, bir Cuma akşamı iş çıkışı arkadaşlarla buluşup yenilen keyifli bir yemekten sonra özlediğimiz o atmosferi yaşamak, kulaklarımızın pasını silmek için konser alanında yerimizi almak ne kadar heyecan verici olsa gerek bir çoğumuz için. Kapıdaki kuyruk metrelerce devam etse bile biz sosyal mesafemizi korusak ve bu durumdan hiç şikayetçi olmasak… Maskemize rağmen, yeni kontrollü sosyal hayata başlangıç yapsak. Konser başlayana dek ayak üstü sohbetlerin yeniden tadına varsak. Kaçamak bakışlarla etrafımızdakileri süzerek, yorum yapsak. En sevdiğimiz içeceği, en sevdiğimizle yudumlarken hayranı olduğumuz grubun heyecanı içinde sabırsızlansak… İçeride en sevdiğimiz şarkıları hep birlikte bağıra çağıra söylesek… Bu günlere duyduğumuz özlem o kadar büyük ki her mail kutuma düşen canlı etkinlik habercisinde heyecan kaplıyor yüreğimi. Bir an önce bilet almak fikri parlıyor zihnimde. Bir ihtimal de olsa, iptal olabilme ihtimaline aldırmadan o gün gelene dek hayallerimle yaşamaktan korkmadan…
Neyse ki tünelin ucunda ışık gözüktü, önümüzde bizi bekleyen konserler var. Yine sanat dolu günlerde görüşmek, hep beraber aynı şarkılarda buluşmak üzere…
