Gözlerinizi Sahneye Kilitleyen Oyun: Don Quixote

Don Quixote oyunu Cervantes’in Engizisyon Mahkemesi’nde yargılanmasının hemen öncesinde başlıyor. Cezaevinde bu duruma nasıl düştüğünü bir hikayeyle anlatmak istediğini söylediğinde mahkumlar arasında bir cümbüş başlıyor ve Don Quixote’un cümbüşlü dünyasına adım atıyoruz.

Bu noktadan sonra oyun seyirciyi koltuğuna mıhlayan görsel bir şölene dönüşüyor…

“Don Quixote” Müzikali

15 kişilik orkestra eşliğinde koronun Don Quixote’u anlatan şarkısıyla 17. yy İspanya’sına ışınlanıyoruz. Ses koordinasyonu o kadar titizlikle yapılmış ki, her koristin sesi gayet net duyuluyor. Söylemeye gerek var mı bilemiyorum ama korodaki herkesin sesi tüyler ürpertici derecede güzel!

Don Quixote sahne tasarımıyla da bu senenin en iddialı işlerinden. Tiyatro sahnesinde görmeye alışık olmadığımız devlikteki hareketli kuklalar o kadar şaşırtıcı anlarda giriyor ki, sahnede olanları kaçırmamak için tenis maçı izler gibi her köşeye bakmanız gerekiyor.

Selçuk Yöntem’in Don Quixote portresi üzerine bir ceket gibi oturuyor. Cengiz Bozkurt Sancho’su kitaptaki kurnaz ve yeri geldiğinde manipülatif hallerinin aksine, hikayenin sonlarına doğru büründüğü şövalyesinin her daim yanında olan, kadirşinas karakter.

Ama bunların ötesinde asıl konuşmamız gereken Zuhal Olcay! Her sahnede sesine, duruşuna hayran bırakıyor. Zaten usta bir oyuncu olduğunu bilseniz de, role bedeniyle, salonu dolduran sesiyle öyle bir heybet katıyor ki, hikayenin içinde kaybolmak ne demek anlıyorsunuz.

Işıl Kasapoğlu’nun yönetmenliğinde, Çolpan İlhan & Sadri Alışık Tiyatrosu ve Piu Entertainment ortak yapımı olarak, 80 kişilik bir ekiple sahnelenen Don Quixote şarkıları ve kareografileriyle de standartların oldukça üstünde bir müzikal deneyimi sunuyor.

Tiyatro seviyorsanız Don Quixote Müzikali’ni uzun süre hafızanızdan silemeyeceksiniz.